De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood.

De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang.

De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld.

In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood. De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang. De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld. In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood.

De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang.

De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld.

In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood. De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang. De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld. In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood.

De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang.

De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld.

In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood. De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang. De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld. In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood.

De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang.

De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld.

In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
De cartoon toont drie bijna identieke auto’s in 1990, 2020 en 2050. In 1990 zit de voorruit vol dode insecten en kijkt de bestuurder geïrriteerd. In 2020 is de ruit schoon en oogt de bestuurder tevreden. In 2050 is de auto leeg: geen bestuurder meer. De achtergrond kleurt steeds warmer, van blauw naar rood. De titel – “Everything you always wanted to know about mass extinction but were afraid to ask…” – is ironisch: het beeld legt zonder woorden uit wat massale uitsterving betekent. De afwezigheid van insecten (de bekende “windshield phenomenon”) staat symbool voor biodiversiteitsverlies. Wat eerst als comfortabel wordt ervaren (schone ruit) blijkt een voorbode van menselijke ondergang. De jaartallen suggereren een geleidelijk maar onafwendbaar proces. De leegte in 2050 benadrukt dat de mens afhankelijk is van ecosystemen: zonder insecten geen bestuiving, voedselketens of leefbare wereld. In het licht van actueel nieuws over insectensterfte, klimaatverandering, hittegolven en rapporten van IPBES en VN over biodiversiteitscrises, krijgt de cartoon extra urgentie. Hij bekritiseert menselijke kortzichtigheid: we vieren gemak en vooruitgang, terwijl we de voorwaarden voor ons eigen bestaan vernietigen.
Marvin boosted
De cartoon toont drie mensen die discussiëren over het besluit van het demissionaire kabinet om doodzieke kinderen uit Gaza naar Nederland te halen voor behandeling.

Links reageert een man verbaasd en boos met zijn telefoon in de hand: “Zo’n draai van 180 graden is toch totaal ongeloofwaardig!?” In het midden legt een vrouw uit dat dit volgens haar een verkiezingsstunt is: “BBB en VVD vertonen alleen empathie als ze er electorale winst mee denken te halen.” Rechts voegt een andere man cynisch toe: “Ben benieuwd wat Nederland straks kiest: een éénmanspartij die geen empathie heeft of een populistische partij die empathie veinst…”

De cartoon bekritiseert de politiek door te suggereren dat beslissingen over menselijkheid en zorg worden ingezet als strategisch middel voor electorale winst, in plaats van oprechte compassie. Het benadrukt de spanning tussen oprechte empathie en politieke berekening.
De cartoon toont drie mensen die discussiëren over het besluit van het demissionaire kabinet om doodzieke kinderen uit Gaza naar Nederland te halen voor behandeling. Links reageert een man verbaasd en boos met zijn telefoon in de hand: “Zo’n draai van 180 graden is toch totaal ongeloofwaardig!?” In het midden legt een vrouw uit dat dit volgens haar een verkiezingsstunt is: “BBB en VVD vertonen alleen empathie als ze er electorale winst mee denken te halen.” Rechts voegt een andere man cynisch toe: “Ben benieuwd wat Nederland straks kiest: een éénmanspartij die geen empathie heeft of een populistische partij die empathie veinst…” De cartoon bekritiseert de politiek door te suggereren dat beslissingen over menselijkheid en zorg worden ingezet als strategisch middel voor electorale winst, in plaats van oprechte compassie. Het benadrukt de spanning tussen oprechte empathie en politieke berekening.
De cartoon toont drie mensen die discussiëren over het besluit van het demissionaire kabinet om doodzieke kinderen uit Gaza naar Nederland te halen voor behandeling.

Links reageert een man verbaasd en boos met zijn telefoon in de hand: “Zo’n draai van 180 graden is toch totaal ongeloofwaardig!?” In het midden legt een vrouw uit dat dit volgens haar een verkiezingsstunt is: “BBB en VVD vertonen alleen empathie als ze er electorale winst mee denken te halen.” Rechts voegt een andere man cynisch toe: “Ben benieuwd wat Nederland straks kiest: een éénmanspartij die geen empathie heeft of een populistische partij die empathie veinst…”

De cartoon bekritiseert de politiek door te suggereren dat beslissingen over menselijkheid en zorg worden ingezet als strategisch middel voor electorale winst, in plaats van oprechte compassie. Het benadrukt de spanning tussen oprechte empathie en politieke berekening.
De cartoon toont drie mensen die discussiëren over het besluit van het demissionaire kabinet om doodzieke kinderen uit Gaza naar Nederland te halen voor behandeling. Links reageert een man verbaasd en boos met zijn telefoon in de hand: “Zo’n draai van 180 graden is toch totaal ongeloofwaardig!?” In het midden legt een vrouw uit dat dit volgens haar een verkiezingsstunt is: “BBB en VVD vertonen alleen empathie als ze er electorale winst mee denken te halen.” Rechts voegt een andere man cynisch toe: “Ben benieuwd wat Nederland straks kiest: een éénmanspartij die geen empathie heeft of een populistische partij die empathie veinst…” De cartoon bekritiseert de politiek door te suggereren dat beslissingen over menselijkheid en zorg worden ingezet als strategisch middel voor electorale winst, in plaats van oprechte compassie. Het benadrukt de spanning tussen oprechte empathie en politieke berekening.